Tekst start onder de video. In onderstaande video lees ik dit blog aan je voor.
In een eerder blog gebruik ik het onderhouden van dit blog als voorbeeld om de nieuwe manier van doelen stellen te illustreren. Als een van de acties die daarvoor nodig is staat het doen van een blogcursus. Nu raad je het misschien al, dit voorbeeld was niet uit de lucht gegrepen. Ik ben zelf daadwerkelijk een cursus bloggen aan het doen.
Toen ik dit aan vrienden vertelde werd ik hartelijk uitgelachen. 20 jaar na de trend kom ik nog eens aan. Ik kan me voorstellen waar die reactie vandaan komt. Bloggen voelt inderdaad als ‘ uit’, hoewel er genoeg full-time bloggers anno nu die het daar niet mee eens zullen zijn. Het maakt ook helemaal niet uit of het hip is of niet, of veel bekeken of niet, of geldmakend of niet. Ik doe dit omdat ik het leuk vind. Het is voor mij een manier om mijn creativiteit te uiten, mijn gedachte ordenen en alle mooie en interessante dingen die ik tegen kom in mijn leven te archiveren. Mocht iemand anders hier ook wat aan hebben of inspiratie uit halen, dan is dat alleen maar mooi meegenomen en ben ik daar natuurlijk ontzettend blij mee!
De cursus die ik volg is gericht op het ‘ persoonlijk verhalende blog’. Deze wordt heel beeldend omschreven als ‘ jouw eigen online rariteitenkabinet’. En natuurlijk zit daar een opdracht bij die hiermee samenhangt. De opdracht luidt;
Kies 5 objecten uit je huis die jij in je rariteitenkabinet zou plaatsen en schrijf voor elk object een museumkaart.
Ik werd er meteen helemaal enthousiast van! Het verzamelen van vreemde dingen is zeg maar echt mijn ding. Ik heb veel plezier beleefd aan het schrijven van deze opdracht en wil het graag met je delen. Heb je meteen een kleine inkijk in mijn dierbare rommeltjes 🙂
Uit mijn rariteitenkabinet
1
Titel: ‘ De smiley op uw sinaasappel wenst u beterschap’
Kunstenaar: S.K. (If you know, you know)
Medium: sinaasappel en sharpy
Afmeting: rond 3D object met een diameter van 8 centimeter.
Datum: 2016
In privé collectie van Sanne Willemsen.
In 2016 was Willemsen genoodzaakt enkele weken in haar kleine appartement aan de Johan de Wittlaan in Arnhem te verblijven omdat zij besmet was met griepvirus. In deze tijd (red. voor de COVID-19 pandemie) was het nog gebruikelijk dat men uit blijk van goede wil de zieke thuis bezocht, oftewel; je ging op ziekenbezoek. Tijdens dit ziekenbezoek was het tevens gebruikelijk een fruitmand of iets van diens aard mee te nemen voor de zieke, ten blijke van de gezondheid die je de zieke toewenste. In deze periode kwam -inmiddels oud- collega S.K. Willemsen een bezoek brengen. In plaats van een gehele fruitmand bracht S.K. 1 sinaasappel mee. Op deze sinaasappel tekende S.K. een zogeheten smiley met een zwarte sharpy waarmee deze alternatieve vorm van de fruitmand de zieke niet alleen gezondheid maar tevens ook blijdschap wenste. Willemsen heeft er destijds voor gekozen de sinaasappel niet te nuttigen. Inplaats daarvan stelde zij het ten toon op de vensterbank waar het een trouwe metgezel werd in deze eenzame periode van ziekte. Heden ten dage heeft zij deze zelfde sinaasappel nog steeds in haar bezit. 7 jaar later staat de uitgedroogde sinaasappel haar vanaf de vensterbank van haar atelier Willemsen nog vrolijk aan te kijken. Het is een onverklaarbaar wonder dat deze sinaasappel nog intact is en niet is gaan schimmelen, zoals fruit doorgaans doet.
2
Titel: ‘ Het had een Garfield moeten zijn’
Kunstenaar: Sanne Willemsen, toen 6 jaar oud
Medium: oude lapjes en zwart draad uit moeders naaikoffer.
Afmeting: 150 x 50 x 5mm
Datum: september 1992
Na ruim 20 jaar in de privé collectie te zijn geweest van M.Willemsen is deze na diens overlijden in 2014 weer terug in de privé collectie van Sanne Willemsen.
In 1992 besloot Willemsen een ander creatief medium te gaan beoefenen; de zogeheten textielbewerking. Zij begon met de vintage zwart-oranje geruite stof die haar moeder had omschreven als ‘ oude lapjes om mee te oefenen’. In deze tijd die nog gedreven werd door handwerk, leerde Willemsen met naald en draad de verschillende stukjes stof aan elkaar te naaien. Dat Willemsen nog een beginner was met concepten als ‘ binnenstebuiten’ en ‘ omzomen’ is in dit vroege werk terug te zien. Toen Willemsen haar eerste textielbewerking als cadeau op diens verjaardag van haar zus M. Willemsen overhandigde, vroeg zij wat het was. Hierop antwoorden de jonge Willemsen ‘ Het had een Garfield moeten zijn’, wat tevens de titel van dit werk werd.
3
Titel: ‘ Let us meet inside you’
Kunstenaar; Navid Nuur
Medium; glazen flesje met dop, sticker, water.
Afmeting; standaard flesjes formaat voor dranken
Datum; 2010-2015
In de privé collectie van Willemsen en vele anderen in de wereld.
Tijdens de academiejaren van Willemsen, die zij doorbracht in Maastricht, was zij geregeld met haar kunstenaarsvrienden te vinden in de lokale musea. Zo brachten zij tevens een bezoek aan het Bonnefantenmuseum ten tijde de expositie van kunstenaar Navid Nuur. Nuur vulde deze flesjes met water uit zijn atelier en verkocht deze voor €1,- aan de bezoekers van zijn expositie. Wetend dat Willemsen en haar vrienden skere studenten waren, kon hun vreugd niet groter zijn gezien het feit dat ook zij een museumwaardig kunstobject konden bezitten met de aankoop van deze fles. Zij kochten deze dan ook allemaal waarmee het tevens een object werd dat hun vriendschap en academietijd symboliseert. Tot de dag van vandaag heeft echter niemand het water gedronken en de kunstenaar zich binnen in het lichaam laten ontmoeten.
4
Titel: ‘De achtergelaten kat’
Kunstenaar: Peperzak.
Medium: kringloopvondst de kat, performance art.
Datum van uitvoering: 2018
De kat is in privécollectie van Willemsen.
Wegens een intense relatiebreuk kwam Willemsen in een kleine benedenwoning te wonen in de multi-culturele wijk de Gildekamp, te Nijmegen. Goede vriend Peperzak probeerde Willemsen in deze moeilijke tijd te verblijden met een door haar opgedane kringloopvondst; een neppe kat. Willemsen vond het katje echter te lelijk om mee naar huis te nemen en sloeg Peperzaks aanbod af. Enige tijd later vond Willemsen het katje onder een rommelige stuk van het bureau in haar atelierruimte waar het katje op miraculeuze wijze terecht van gekomen. Sindsdien is het katje nooit meer van Willemsen gescheiden en na jaren trouwe vriendschap dient het katje nu als zacht pluisenbolletje in de slaapkamer van Willemsens dochter, wie het katje iedere dag voor het slapen gaan uitgebreid aait en beknuffeld. Ze leefde nog lang en gelukkig.
5
Titel; ‘ Een doosje vol geluk’
Kunstenaar: Made in China
Medium: papier, karton, inkt
Formaat: (even opmeten)
Jaar: onbekend
In privé bezit van Willemsen (en vele anderen)
Willemsen groeide op in een gezin waarvan de ouders het geld niet op de rug groeide. Omdat zij ter gelegenheid van verjaardagen en andere festiviteiten waar doorgaans het geven van cadeaus een gebruikelijkheid is, geen grote en/ of populaire producten konden veroorloven, richtte Willemsens moeder haarzelf op de zoektocht naar een kleinigheidje dat een persoonlijke en veelzeggende boodschap met zich meedroeg. Hierdoor heeft Willemsen al vroeg geleerd weinig waarde te stellen aan het materialisme maar juist aan het belang van persoonlijke betrokkenheid. Een van de mooiste cadeaus die Willemsen van haar moeder heeft gekregen die zij diep koestert is het ‘ doosje vol geluk’; een klein kartonnen doosje met daarin opgerolde sliertjes papier die elk een eigen levenswens beschrijven. Willemsen vind dit doosje niet zo speciaal vanwege zijn teksten of vormgeving maar vanwege de hartenwens vanuit haar moeder richting Willemsen die in het geschenk symboliseert.
Soooow, dit waren de eerste vijf objecten uit mijn rariteitenkabinet! Ik zeg ‘ eerste’ omdat ik het zo leuk vond om te doen dat ik hoop in de toekomst nog veel meer van deze museumkaarten te schrijven. Hoe tof om een heel archief te hebben van de spullen die je dierbaar zijn!
Heb jij ook van dit soort dierbare rariteiten in huis?
Hoe zou jouw museumkaart eruitziet daarvoor?
Laat het me weten! Ik hou van dit soort verhalen 🙂
Liefs, Sanne