Vandaag even wat anders. Ik ben nu een half jaar bezig met het schrijven van deze blogsposts, waarvan ik 3 maanden actief iedere week aan het publiceren en podcasten ben. In die tijd heb ik veel gelezen, geschreven, gesproken en geleerd. Tijd voor een persoonlijke tussen-evaluatie over deze periode waarmee ik jullie meeneem in mijn ontwikkelingsproces!
Ik begon dit blog in een zoektocht naar een passende manier om expressie te geven aan mijn creatieve behoeften in de ruimte die het toeliet. Het was ( en is nog een steeds) een zoektocht hoe dit in te passen naast het moederschap. Het is ontzettend leuk en motiverend om iedere week een project te kunnen afronden! En ik ben er dan ook heel blij mee dat ik dit blog begonnen ben. Het heeft in redelijk korte tijd laten zien waar mijn sterkte punten en mijn obstakels liggen in het onderhouden van dit blog in de huidige situatie, maar absoluut ook vooral in mijn creativiteit en waar ik hierin op dit moment mijn energie wil stoppen.
Zo’n 9 maanden geleden inmiddels begon ik met de cursus bloggen. Daarna heb ik 3 maanden de tijd genomen om blogs te creëren, inclusief artjournalpagina’s, collages, podcasts en alles wat hierbij komt kijken. 3 maanden klinkt als een hoop tijd, maar in werkelijkheid heb ik het hier over een paar uurtjes in 3 maanden tijd. Ik merkte in die 3 maanden al dat het ontwikkelen van deze blogs een stuk langer duurde dan ik had bedacht. In 3 maanden had ik genoeg content om 1 maand vooruit te werken. Omgerekend betekent dat dus dat ik voor 1 blogpost, waarvoor ik onderzoekend werk moet doen, een creatieve uiting of oefeningen moet bedenken en uitvoeren, een blog moet schrijven, een podcast moet opnemen en editten en content voor social media moet creëren, gemiddeld 3 weken nodig heb. Toch wilde ik online gaan. Het daadwerkelijk online gooien van de dingen die ik gecreëerd had was de allergrootste stap die ik moest overwinnen. En na een half jaar voorbereiden begon het een gigantische berg te worden. Op een gegeven moment wist ik; het is nu, of ik doe het helemaal niet meer. Ik koos voor nu. En wat ben ik blij met die keuze! Het voelt zo anders om dingen online voor een onbekend publiek toegankelijk te maken dan het voor jezelf te houden. Ondanks dat ik eigenlijk niemand vertelt heb dat ik dit doe, worden mijn blogs toch gelezen en de podcast ( waarin ik deze blogs voorlees) worden beluistert. We hebben het hier niet over honderden mensen, maar tussen die tientallen lezers en luisteraars zitten wel mensen die voor mij totaal onbekend zijn. Deze onbekende mensen hebben de tijd genomen om mijn geschreven teksten te lezen en naar mijn stem te luisteren. Die gedachte vond ik ontzettend spannend. Eigenlijk wel eng te noemen. Ondertussen heb ik gemerkt dat het een stuk minder eng is dan ik had bedacht. Ik heb mijn blogsposts automatisch gepland op de vrijdag tijdens het slaapje van mijn kindje, en alleen de 1e 2 weken heb ik me daar bewust mee bezig gehouden. Alle andere weken werd ik zo opgenomen door het dagelijks leven dat ik helemaal vergat dat er iets online ging. Wat voor mij alleen maar beter is! Doordat ik me er niet druk over maakte kon ik ermee doorgaan.
Nu kan je vast al wel raden dat ik al snel achter kwam te lopen op mijn eigen planning. Om het tempo van iedere week iets te creëren en te posten moest ik sneller gaan werken. De blogs werden korter en simpeler, daarmee kon ik het bijbenen. Tot de buren gingen verbouwen. Het geluid van de verbouwing vond mijn kindje zo erg dat ze allerlei angsten voor geluiden en het donker ontwikkelde waardoor ze niet meer durfde te slapen en hele dagen in angst aan me vastgeklampt zat. In deze periode was er weinig tot geen ruimte voor iets anders, laat staan voor dit blog.
Afgelopen vrijdag is het laatste blog wat ik op voorraad had gepost. Ik heb niks klaarstaan voor komende week. Wellicht lukt het me om dit online te gooien, maar daar kan ik nu niks over zeggen. En dat geeft niet. Het is op dit moment niet de juiste tijd om iedere week een nieuwe project te realiseren. En dat is oke!
Ik ben erachter gekomen dat ik het ontzettend leuk vind om dingen die ik lees of meemaak te delen en om te zetten naar bruikbare oefeningen, al dan niet in creatieve vorm. De blogs ‘ik was eens een kunstenaar’, en ‘ welke wolf voedt jij?’ zijn mijn favorieten hierin. De combinatie van informatie, ervaring en oefening vind ik geweldig! Dit is dan ook waar ik vanaf nu mijn focus op ga leggen.
Ik vind het vreselijk om achter mijn eigen planning aan te rennen. Daar worden ik en wat ik creëer niet beter van. Dus dat gaan we niet meer doen. Wat ik wel ga doen is het verder onderzoeken van de combinatie informatie/ervaring/oefening. Het lijkt me ontzettend tof om hier iets interactiefs mee te creëren, zodat jullie er zelf mee aan de slag kunnen. Hoe en wat dat precies gaat zijn weet ik nog niet. Daar ga ik tijdens het proces achter komen. En jij wellicht ook, want ik ga dit blog en de podcasts absoluut nog steeds gebruiken en inzetten voor deze zoektocht. Niet meer iedere week. Wel als ik iets te melden heb!
Ik ben er zelf heel enthousiast over!
Ik zou het leuk vinden als je meekijkt op deze reis.
Ik wens je alle goeds.
Tot de volgende!
Liefs, Sanne