Hoe ziet jouw innerlijke Criticus eruit?

We hebben vrijwel allemaal de neiging om onszelf genadeloos te bekritiseren. Ook als we het in de ogen van de rest van de wereld prima doen hebben we het gevoel dat we nooit genoeg doen en dat wat we doen, of niet doen, niet goed is. We zijn het slachtoffer van onze eigen innerlijke perfectionist; een kwaadaardige Criticus, die ons constant bestookt met neerbuigende opmerkingen waarvan wij vaak geloven dat ze waar zijn.

Laten we over 1 ding heel duidelijk zijn;
de negatieve meningen van jouw Criticus zijn niet de waarheid!

Ik begrijp dat dat moeilijk te geloven is. Het stemmetje die deze nare dingen allemaal over jou zegt komt vanuit jezelf. En wat jij denkt, doet, gelooft, of tegen jezelf zegt is waarheid, toch?
Helaas, hierin moet ik je teleurstellen.
Ik zal kort uitleggen waarom.

Jouw innerlijke Criticus leeft in de linkerhersenhelft van jouw brein. Dit is het zogenaamde ‘verstandige’ brein. Vanuit de oertijd is dit gedeelte van het brein er ( gedeeltelijk ) voor bedoeld om jou te beschermen tegen gevaar. Dat doet dit brein door alles wat onbekend is te bestempelen als gevaarlijk. Vroeger, toen we nog in bipslap moesten jagen voor ons voedsel en we zelf nog prooi waren van leeuwen en ander wild, was dit heel functioneel. Bij het ritselen van een bosje dacht het brein ‘Pas op, gevaar! Wegwezen voordat je opgegeten wordt!’. Dat hoefde niet te betekenen dat er daadwerkelijk een leeuw achter dat bosje zat, maar je kon gewoon het risico niet nemen. Het was zeer nodig om te kunnen overleven.

Ook in onze moderne tijd is deze functie van het linker brein nog heel belangrijk natuurlijk. Het weerhoudt ons er bijvoorbeeld van om in spitsuur op de snelweg de Macarena te gaan dansen. – (onderbreekt dit typen om de Macarena te luisteren) – Het is zeker nog heel functioneel, alleen is het voor deze tijd een beetje doorgeslagen. Het maakt ons bang…..bang voor elkaar, voor onszelf, om nieuwe dingen te proberen, om nieuwe dingen te creĆ«ren en buiten onze comfortzone te stappen. Terwijl jouw 1e gedachte vaak iets anders zegt. Juist heel positief of enthousiast is. Probeer het maar eens uit.
Vaak gaat de gedachtegang zo:

1e gedachte: ‘Zelf een plantenpot kleien, dat lijkt me zo cool! Dat wil ik doen!’
2e gedachte: ‘Ja, maar…..
3e gedachte: ‘Dat kan je toch niet….
4e gedachte: ‘en dan ziet het er kei stom uit…..
5e gedachte: ‘en dan gaan Jantje en Pietje en Tutjehola me vast uitlachen….
6e gedachte: ‘en dan nodigen ze me straks niet meer uit….
7e gedachte: ‘en dan blijf ik voor altijd alleen.’

Dus dan doe je het maar niet.
ZONDE!

Daarom vandaag deze oefening. We gaan onze innerlijke Criticus letterlijk en figuurlijk neerzetten. We gaan de Criticus vorm geven, misschien zelfs wel een gezicht. Waar het hier om gaat is dat we de Criticus niet langer zien als een verstandige stem die de waarheid spreekt, maar een gemeen figuur die ons blokkades in de hand werkt. Door de Criticus letterlijk neer te zetten als de hatelijke, slimme figuur die het is, verlies hij al wat aan macht over jou.

1: Hoe ziet jouw innerlijke Criticus eruit?

Dit vraagt misschien even wat oefening. Het dwingt je om op een hele andere manier naar die innerlijke stem in je hoofd te kijken. Neem er de tijd voor. Zoek een rustig plekje uit, doe je ogen dicht of staar naar het plafond. Denk aan je innerlijke Criticus en probeer de beelden die door je hoofd flitsen vast te houden. Lukt het niet meteen de 1e keer, probeer het later dan nog eens.

Sommige mensen verbeelden hun innerlijke Criticus als een slang ( de giftige slang van het Hof van Eden) of een doodskopspin. Andere zien Magere Hein ( De Dood ) of Voldemort. Ik zie meteen een Medusa figuur. Medusa met kronkelende en aanvallende slagen als haar. Medusa die iedereen die haar aankeek in steen veranderde. Alleen is mijn Medusa een mannelijk figuur.

2: Schets jouw verbeelding

Ik zat meteen zo in het proces dat ik vergeten ben het schetsen vast te leggen. In principe spreekt het voor vrij voor zichzelf:

Als je een beeld hebt van jouw innerlijke Criticus ga je het proberen in beeld te brengen. Ga schetsen, krassen, krabben. Wat jij wilt. En denk eraan, wat jouw innerlijke Criticus ook allemaal zegt tegen je tijdens dit schetsproces, je innerlijke Criticus is een lelijk figuur, die hoeft alles behalve mooi neergezet te worden!

3: Kleur jouw Criticus zoals je wilt

Ik heb mijn schets eerst overgetrokken met zwarte fineliner. Daarna heb ik hem ingeschilderd met mijn Van Gogh waterverf. Kleur jouw Criticus zeker in jouw eigen stijl met de materialen die jij voor handen hebt. Heb je helemaal geen kleurmateriaal? Koffie werkt ook prima!

4: Laat zien dat jouw Criticus niks te zeggen heeft

Ik heb mijn tekening ingescand en er met Photoshop de tekst ‘OH HELL NO’ overheen gezet. Als ik dit zie weet ik dat als mijn Criticus zijn mond open doet ik meteen denk ‘Oh hell no! Naar jouw ga ik echt niet luisteren!’

Dit kan je ook gewoon over de originele tekening heel schrijven. En het hoeft natuurlijk niet een tekst te zijn. Een groot kruis over je tekening heen zetten werkt net zo goed! Als het voor jou maar een duidelijk symbool is dat jouw Criticus niks te zeggen heeft en jij niet naar de Criticus luistert.

5: Plaats of hang het in het zicht.

Hang jouw werk aan de muur, lijst hem in, hang hem op je spiegel, zet hem naast je computer of tussen de planten op de vensterbank. Zorg dat hij op een plek staan of hangt waar je hem regelmatig ziet of je vaak langsloopt. Zo help je jezelf er regelmatig aan herinneren niet te luisteren naar die negatieve stem.

Heb je vragen of opmerkingen over deze oefening? Wil je dat ik meedenk of meekijk? Laat het me dan vooral weten!

Nu ben ik heel benieuwd, hoe ziet jouw innerlijke Criticus eruit?

Liefs, Sanne

CREDITS: Deze oefening is geinspireerd door een oefeningen uit het boek The Artist Way van Julia Cameron. In dit boek staan allerlei oefeningen om jezelf creatief te deblokkeren. Julia Cameron moedigt in haar boek aan om de informatie en oefeningen die zij in het boek beschrijft zoveel mogelijk te delen met anderen. Bij deze!

Leave a Reply